kind niet meer aankunnen

• 

  even zo

  19-08-2009 16:29

  Hallo,

  Ik ben er helemaal klaar mee….

  Mijn zoontje van 5 luistert niet naar me, doet niet wat ik zeg, zet me voor schut bij andere mensen.

  Ik durf nergens meer met hem heen want hij gedraagd zich toch niet.

  Zit hier huilend achter de computer…. ik heb zin om er mee te kappen maar dat kan niet dat weet ik ook wel.

  Ik heb nog een kleintje rond lopen… weet wel dat het over gaat. ooit….

  Ik heb vanmiddag het ergste gezegd wat een moeder tegen haar kind kan zeggen… ik haat je… en nu haat ik mezelf dat ik dat ooit tegen hem gezegd kan hebben…. ik weet het niet meer. dokter kan me niet helpen, opvoedbureau ben ik al geweest….

  niks helpt bij hem of bij mij……

  moest het even kwijt…..
• 

  Suzannev

  19-08-2009 18:47

  Schoolarts (ggd) kan ook advies geven.

  Toch nog een keer bij de huisarts aankloppen want met een kreet van hulp (en je bent hier eerder geweest) gaan ze wel verder meedenken.

  JGZ? Of ben je bij hun al geweest?

  Probeer een lijst te maken van alle positieve punten van je zoon. Ga savonds even naast hem liggen voor hij gaat slapen en spreek de dag door. Vraag hem hoe hij deze dag heeft ervaren en vertel hoe jij het hebt ervaren. Nu ben je weer rustig dus dan kan je dat op een hele andere manier verwoorden. Probeer samen afspraken te maken, schrijf ze op en zet er wat tegenover. (bijv. iets samen met hem gaan doen)

  Wat hierboven staat helpt bij ons heel goed en misschien ook bij jullie?

  Denk je zelf dat er meer aan de hand is dan jullie opvoeding of karakter van je zoon? Daarmee kom je namelijk wel een stuk verder bij de huisarts.

  Sterkte en laat weten hoe het gaat.
• 

  even zo

  19-08-2009 21:01

  Bedankt voor je advies..

  Ik ben inmiddels weer een stuk rustiger en heb ook even met hem gepraat.

  Nu zegt en belooft hij vanaf nu heel lief te doen en te luisteren maar dat zegt hij heel vaak….

  Moet maar denken, maandag begint school weer en keert de rust en regelmaat weer terug.

  Het ligt ook grotendeels aan mij denk ik maar het ging een stuk beter al een paar maanden maar de afgelopen 3 weken… pfff

  Ik denk dat vandaag de bom is ontploft en morgen weer een nieuwe start !

  ik ga even goed nadenken over wat ik allemaal kan verbeteren in onze moeder-zoon relatie, dat zal een lange lijst worden denk..

  en dan ook even papa erbij betrekken want die houdt zich veilig op de achtergrond… en dat is nu ook over. tijd dat we een echt gezin gaan worden !

  groetjes
• 

  Patricia

  19-08-2009 22:01

  Heee even zo,

  Allereerst wil ik even zeggen, je bent echt niet de enige, en door al hulp te roepen zegt al genoeg…

  Susanne geeft al hele goede tips, probeer het negative gedrag (best pittig) te negeren

  En alles wat hij goed doet constant te benoemen, als hij al is het maar 2 min lief speelt,

  Je kan een beloon kalender maken, bv je spreekt een taakje met hem af en als hij dat gedaan heeft krijgt hij een sticker, en eind van de week gaan jullie iets leuks doen wat hij mag verzinnen bv patat maken samen fietsen filmpje kijken enz enz

  Vertel hem dat je van hem houd maar dat je (gedrag benoemen) niet leuk vind…

  vraag zo nu en dan even iemand om op te passen zodat je er even tussen uit kan en dus even (even zo kan zijn) en niet alleen mama… krijg je weer energie van

  sterkte meis echt we hebben dat allemaal wel eens, helaas er zit geen gebruiks aanwijzing bij, maar gaat je lukken en gewoon naar de ha…
• 

  Patricia

  19-08-2009 22:04

  hihi we posten tegelijker tijd!

  Jaaaa papa mag ook papa zijn en jullie moeten ook jullie zo nu en dan zijn praat er over samen vertel wat je dwars zit en hoe hij jij enz het zouden doen..

  samen op 1 lijn zitten is het allerbelangrijkste…..
• 

  Suzannev

  19-08-2009 22:14

  Ja papa moet ook niet vergeten worden.

  We hebben hier een lijst op de kast hangen en daarmee kunnen ze eigenlijk onze tijd mee verdienen. Klinkt stom zo want ik ben er altijd maar dan kunnen ze of met mij of met hun papa wat leuks doen. Hoeft niet zo moeilijk te zijn. Mijn ene zoon wil altijd graag helpen met kokenen mocht helpen pannenkoeken bakken of van alles snijden. Hij ziet dat ook echt als een beloning.

  Gelukkig ben je weer een stuk rustiger.

  Hier zijn afgelopen maandag de scholen weer begonnen en ook daar waren ze echt aan toe. Maar ze zijn moe van het mooie weer….dus helemaal zijn we er nog niet. Maar ik kan me wat opladen als de oudste 2 naar school gaan.

  Suc6, nog een paar daagjes en dan weer een ritme. Het zal vast al wat schelen. Het niet luisteren heeft mijn middelste ook. Die heeft zijn oren nog niet uitgevonden. Hij is dus heel gevoelig voor dat beloningssysteem. Werkt perfect.
• 

  MoniqueVL

  19-08-2009 23:42

  Oh ik weet nog goed hoe het met Veronica was vroeger. Poehee pittige tante hoor, hele driftbuien etc. Ik heb echt wel eens met mijn handen in het haar gezeten hoor. Ook wel eens gebruld dat het echt niet meer ging zo. Vond dat absoluut een zware periode (vanaf haar 2e tot 4e jaar). Daarna werd het minder en nu…ze is 10 jaar en al zo'n 5 jaar geen centje last meer!

  Het is doorbijten geweest. Lucas was anders, helemaal geen problemen mee juist.

  Ik sluit me aan bij de andere dames verder. Daar kan je misschien wel mee verder komen. Het kan gewoon een hele zware baan zijn, moederschap. Dat wordt wel eens onderschat. Suc6!!

  gr Monique
• 

  Becca

  20-08-2009 16:07

  Wat is het precies wat er mis gaat?

  Stel je duidelijke regels? En volg je die dan op met consequenties als hij de regel overtreedt?

  Soms, in mijn ervaring moet je met kinderen op die leeftijd gewoon flink streng zijn. Niet overleggen of onderhandelen. Zo gebeurt het omdat ik het wil en anders niet.

  Driftbui?.. lekker laten gaan. Even op de gang of op de trap laten zitten om uit te razen. Een kind van vijf kan niet beloven om voortaan lief te zijn. Dat overzicht hebben ze gewoon niet. En vaak is wangedrag ook gewoon een uiting dat de wereld voor het kind te onoverzichtelijk is. Maak zijn wereld kleiner en duidelijker door een vaste routine, en vaste regels. En vaste conseqenties. Als je hem één keer op de trap zet omdat hij bijvoorbeeld brutaal is, doe dat dan elke keer. Wees vooral voorspelbaar in hoe je je kind behandeld. Daar krijgt een kind zekerheid van. Hij kan er van op aan dat je reageert zoals hij verwacht, dat is duidelijk en dat geeft rust.

  Het gaat er niet om dat je een kreng moet zijn omdat je boos bent op je kind ofzo, maar juist om hem duidelijkheid en rust te geven. Een kind wil (onbewust) grenzen. Een kind wil weten waar ie aan toe is. Als je overlegt en onderhandelt wordt de wereld heel onzeker voor het kind. En daardoor gaan ze zich juist misdragen uit frustratie en angst. JIJ bent de moeder! Jij hebt de leiding. Dat mag je best duidelijk maken. Daar zal jullie relatie echt alleen maar door verbeteren.

  Ik geloof persoonlijk niet in het negeren van slecht gedrag. Dat heb ik nog nooit zien werken. Wel het belonen van goed gedrag natuurlijk. Een complimentje, een aai over de bol etc. Maar als een kind niet luistert, brutaal doet of bijvoorbeeld slaat of gooit met spullen, dan negeer ik dat echt niet! En als ik NEE zeg, dan is het ook NEE. Daar ga ik niet over in discussie.

  Moeder zijn is niet makkelijk! En ik vind het heel goed van je dat je om hulp vraagt. Dan ben je al een heel eind.

  En iedereen zegt wel eens iets lelijks tegen zijn kind hoor. daar ben je mens voor.

  Maar probeer te voorkomen dat je in het vervolg zo door het lint gaat door het in een veel eerder stadium af te kappen.

  Je kind is niet gelijk aan jou als moeder. Ja wel in waarde als mens natuurlijk, maar niet in rangorde. Jij bent de baas! Je bent zijn moeder, niet zijn vriendje. Hij zoekt bij jou leiding en duidelijkheid. En het beste wat je kunt doen is hem dat ook geven.
• 

  Suzannev

  24-08-2009 23:58

  Hoe is het nu gegaan nu de school weer is begonnen?

  Ga je hulp inschakelen of wil je het zelf nog aankijken.

  Schaam je niet hoor om hulp in te roepen want opvoeden is gewoon een heel moeilijk vak. En geen kind hetzelfde.
• 

  even zo

  28-08-2009 20:26

  Hallo allemaal,

  Allemaal heeeeel erg bedankt voor jullie adviezen !

  Het gaat inmiddels stukken beter, maandag en dinsdag was nog even onrustig maar nu gaat het wel….

  Nu heeft mijn broertje hem voor het weekend meegenomen naar de camping (anderhalf uur rijden) en ik vindt het vreselijk !

  Zondag komt hij pas weer terug en ik mis hem nu al, hij is nog nooit langer dan 1 nachtje weggeweest en dan slaapt hij bij opa en oma die aan de overkant wonen….

  Mijn oudste zoon is een jongen van 5 die precies weet hoe hij mij moet bespelen en moet kwaad maken, maar aan de andere kant is hij zooo grappig.

  Hij wilde van de week met strijkkraaltjes spelen om half 8, en ik zei dat mag niet je gaat naar bed, morgen weer naar school.

  Zijn antwoord : IK ga nu spelen, niks discussie ! (met een lach op zijn gezicht) dan moet je streng zijn maar ik schoot in de lach…. maar daarna toch gewoon naar bed gegaan ! zeven uur naar bed en dan mag hij nog een half uurtje tv kijken en dan is het slapen.

  De jongste van anderhalf is trouwens een papegaai en doet alles na wat zijn broer doet + gillen (pffff)

  maar dat probeer ik echt aan te pakken.

  Ik weet dat ik streng en consequent moet zijn maar juist dat laatste vindt ik erg moeilijk.

  Huisarts, opvoedbureau, familie, overal ben ik geweest maar ze kunnen me niet echt helpen….

  Het is ook een druk jaar geweest medisch gezien en daar ben ik ook moe van.

  2 kinderen die constant naar de kno-arts moeten, neusamandelen verwijderen etc, bij mij dachten ze dat ik baarmoederhalskanker had, maar gelukkig niet ! maar dan schrik je wel ! vorig jaar getrouwd, het is allemaal zo druk geweest en misschien heeft dat ook zo zijn effecten op de kinderen.

  Maar ja, ooit zal er licht aan het eind van deze tunnel te zien zijn !

  jeetje wat een verhaal, maar het is wel fijn om het zo van je af te schrijven !

  nogmaals bedankt voor jullie lieve adviezen naar een “complete stranger”

  Groetjes Joyce